انسفالوپاتی کبدی: بیماریزایی و راهکارهای درمانی

مقدمه: انسفالوپاتی کبدی یک اختلال مغزی پیچیده‌ است که از نارسایی کبدی ناشی می‌شود. در انسفالوپاتی کبدی به دلیل ناتوانی کبد در سم‌زدایی، غلظت مواد سمّی از جمله آمونیاک در خون و مغز افزایش می‌یابد. آستروسیت‌ها برای محافظت از نورون‌ها از اثرات نامطلوب آمونیاک، آن را به گلوتامین تبدیل می‌کنند. افزایش گلوتامین به نوبۀ خود فشار اسمزی و حجم مایع میان بافتی در مغز را تغییر می‌دهد. از طرف دیگر، افزایش در آمونیاک همچنین سلول‌های ایمنی در مغز را تحریک می‌کند و التهاب عصبی ایجاد می‌کند. سطوح بالای آمونیاک و التهاب عصبی ناشی از آن، باعث تغییر سطوح انتقال دهنده‌های عصبی می‌شود که به نوبه خود باعث اختلالات شناختی مانند نقص در یادگیری و حافظه و همچنین اختلال در حرکات و هماهنگی‌های حرکتی می‌شود. گلوتامات و گاما آمینو بوتیریک اسید و مسیر سیگنال‌رسانی پایین‌دست مسیرهای مولکولی اصلی هستند که در انسفالوپاتی کبدی تحت تأثیر واقع شدند. نتیجه‌گیری: بر اساس جدیدترین یافته‌های مولکولی می‌توان نتیجه گرفت که مولکول‌های پیام‌رسان مختلف پایین دست برای گیرنده‌های انتقال دهنده‌های عصبی مانند کینازهای وابسته به کلسیم شامل پروتئین کیناز C و پروتئین کیناز وابسته به کلسیم کالمودولین، پروتئین کینازهای فعال شونده به وسیلۀ میتوژن و سایتوکین‌های التهابی به‌عنوان مولکول‌های مؤثر در بیماریزایی و همچنین اهداف بالقوه برای کنترل و درمان انسفالوپاتی کبدی در آینده پیشنهاد می‌شود. با توجه به ظاهر چند بعدی انسفالوپاتی کبدی، می‌توان پیشنهاد کرد که مجموعه‌ای از راهکارهای درمانی شامل استفاده از عوامل کاهش‌دهنده سطح آمونیاک، آنتی‌بیوتیک‌های مؤثر، داروهای ضد التهابی و تعادل در میزان دریافت پروتئین می‌تواند به طور مؤثر علایم انسفالوپاتی کبدی را کنترل کند.